Trudno recenzować coś takiego jak zbiór opowiadań, ponieważ mamy w takim wypadku do czynienia z różnymi autorami, inną tematyką każdego z dzieł. W tym przypadku bardziej chciałbym zwrócić uwagę, na to co można przeczytać pomiędzy opowiadaniami. A to jest bardzo ciekawe, ponieważ należy sobie uzmysłowić, że książka powstawała w 1992 roku. Nikt ówcześnie nie spodziewał się takiego rozkwitu polskiego pisarstwa a w szczególności fantastyki.
Mało ciekawy wywiad z Ziemkiewiczem, który jeszcze nie miał tej maniery wypowiadania się jak wszechwiedzący guru, który jednak jedna odpowiedź była znamienna. Otóż RAZ przyznał się, że po prostu lubi mówić dużo i to się zgadza, szkoda tylko, że głównie bez większego sensu. Generalnie nie czytałem wiele pozycji Ziemkiewicza, ale co mnie uderza w jego pisarstwie, to przekonanie o spiskowej teorii dziejów. Prezentowana tam Pajęczyna, to nic innego jak ekspozycja wyobrażeń na temat dziennikarstwa, bardzo to smutny obraz.Symbolicznym wręcz można nazwać tytuł wywiadu z nim: Czuję się Wałęsą – tak, tak to 1992 rok, ciekawy jestem skąd taka zmiana poglądów?
Najciekawsze dla mnie było opowiadani Tomasza Kołodziejczaka – Lotniarz. Ciekawe co z autorami, na ile spełnili się jako pisarze? Philip Jose Farmer, Iwona Żółtowska, Jerzy Nowosad, Artur C. Szejter, Marek Młodzikowski, Tomasz Kołodziejczak.
4/10
